سرامیک های نسوزی که تحریم ها را می سوزانند

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، در عصر حاضر، پايدارترين رشد اقتصادي در جهان مربوط به اقتصادهاي دانايي محور است و در اين بين موتور محرک اين اقتصادها شرکت هاي کوچک دانش بنيان هستند؛ شرکت های دانش بنیان لزوما کالا تولید نمی کنند و ممکن است زمین یا ماشین آلات خاصی هم نداشته باشند؛ بلکه همیشه عده ای از افراد تحصیل کرده و با تجربه، اطلاعاتی تولید می کنند که این اطلاعات، محصولات اصلی شرکت محسوب شده و برایشان درآمدزایی دارد؛ این اطلاعات گاهی با سرمایه شرکت دانش بنیان به مرحله تولید می رسد و گاهی هم پشتوانه علمی واحدهای تولیدی دیگر می شود.

تب فلج کننده قطعات وارداتی

برای رسیدن به آنچه می خواهی باید مقاوم شوی حتی در برابر حرارت 1700 درجه ای؛ این حکایت هر روزه فولاد سازان جم است، واحدی در شهرک صنعتی شکوهیه که شمش فولادی تولید می کند.

خوراک این کوره ها از هر جایی که اجناس آهنی دور ریز دارد به اینجا می آید تا در کوره های پر تب و تابش ذوب شوند؛ در زمان های نه چندان دور، بیشتر قطعات این کوره ها از کیلومترها آن طرف از مرزهای ایران به اینجا می رسید.

آقای حنیفی مدیر این واحد می گوید: آن روزها سرمایه ای که می توانست در تولید صرف شود، برای خرید قطعات نسوز درون کوره ها خرج می شد و علاوه بر آن زمان بسیاری باید منتظر می ماندیم تا آنها به دستمان برسند؛ او می گفت: این کوره ها همه چیز را ذوب می کنند، الا اراده مردانی که می خواهند آقای خودشان باشند و نوکر خودشان؛ همان هایی که ما را از زیر یوغ ناز و کرشمه های چشم آبی های بی تعهد خارج کردند و حالا چرخ کارخانه هایمان جور دیگری می چرخد.

درست در فاصله 400 متری از این واحد صنعتی، آقای حسین زاده، مدیر عامل شرکت اطلس سرام کویر ، همراه با هشت کارگرش از سال 92 آستین همت را بالا زده اند تا محصولی تولید کنند که نام ایرانی برازنده اش باشد.

سرامیک های نسوز وطنی

از بلوک جی پنج پلاک 611، صدای سوختن کوره ای دیگر می آید این بار این کوره می سوزد تا از دل آن سرامیک نسوز بیرون بیاید؛ همان چیزی که بنیان اصلی کوره های آقای حنیفی را تشکیل می دهد.

این محصول در صنایع فولادی و نیروگاه های برق کاربرد دارد و حالا علاوه بر واحد فولاد سازان جم، 50 واحد فولادی دیگر هم مشتریش شده اند.

آقای حنیفی می گوید: ما دو سال است که از این واحد قطعه می خریم و از آن راضی هستیم، هر چند هنوز جای پیشرفت دارد.

پوست سفید آقا رضای 40 ساله سر کارگر این واحد به سیاهی می زند؛ او در تلاش است تا صنایع مادر از حاصل دسترنجش راضی باشند؛ در روزی که برای دیدن این واحد رفته بودم محصولاتی در حال بارگیری بود که مقصدشان استان اصفهان، فولاد سبا زیر مجموعه مجتمع فولاد مبارکه بود.

برای اینکه بدانم این مجتمع چه میزان از این قطعات رضایت دارد، تلفنی با رئیس دفتر فنی فولاد سبا گفت و گو کردم؛ آقای عبدالکریمی می گفت: قطعات این واحد از تکنولوژی خاصی استفاده می کند و این ویژگی خاص سبب شده تا از دیگر رقبایش چند گام جلوتر باشد.

استفاده از فناوری نانو و نبود سیمان در ترکیب ساخت این قطعات نسوز، آن را در برابر خوردگی های شیمیایی و شوک های حرارتی مقاوم کرده .

آقای حسین زاده می گفت: ما از روش فریز کستینگ استفاده می کنیم که در آن محلول نانو با مواد مخلوط می شود و بعد از فرآیند انجماد و کوره، قطعات استحکام بالایی پیدا می کنند.

او در ادامه گفت: پیش از این سه واحد اروپایی با نظارت شرکت زیمنس آلمان این قطعات نسوز را تولید می کردند، اما حالا با اعتماد به توان همین جوانان خلاق، قطعاتی تولید می کنیم که در کنار استحکام بالا، قیمتش یک سوم نمونه خارجیست.

خودباوری خودی ها به غیر خودی ها

مدیر عامل شرکت اطلس سرام کویر می گفت: در سال 88 شرکت زیمنس آلمان، نیروگاه های برق را تحریم کرد و اجازه ورود قطعات را به ایران نداد؛ مسئولان وقت از من و تیمم خواستند تا این قطعات را بسازیم و ما توانستیم با مهندسی معکوس به این موفقیت برسیم، اما با تغییر دولت، سیاست ها هم عوض شد و دوباره روز از نو روزی از نو.

آقای حسین زاده در ادامه گفت: با وجود اینکه ما سالانه 600 تن از این قطعات کوره تولید می کنیم، اما در طول شش سال گذشته، هر ساله نیروگاه های برقی کشور 14 میلیارد تومان و صنایع فولادی  15 میلیارد تومان قطعه نسوز وارد کشور کرده اند، که یک حساب و کتاب ساده می گوید برای همین قطعات در طول این سال ها 174 میلیارد تومان معادل یک میلیون 392 هزار دلار ارز از کشور خارج شده است.

او می گفت: ما از مردم انتظار داریم کالای ایرانی بخرند در حالیکه خودباوری در میان مسئولان برای استفاه از کالاهای ایرانی وجود ندارد؛ در طول این سال ها با همین پول، ده ها شرکت دانش بنیان می توانستند کارخانه ای مانند واحد ما داشته باشد و به تجاری سازی برسد.

واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می کنند...

تهیه گزارش از واحدهای تولیدی موفق همچون داستانی پر رمز و راز است که یک روی سفید دارد و یک روی سیاه؛ نقش آفرینان روی سفیدش کارگران و دانشمندانی هستند که در نبردی بی رحمانه، با هر تصمیم و تحریمی که عزت ما را نشانه گرفته باشد می جنگند و غایت آمالشان سربلندی ایران اسلامیست؛ روی دیگر ماجرا اما سیاه است و سیاه تر از آن روی پر از نفاق کسانیست که در همایش های پرطمطراق حمایت از کالای ایرانی، دم از تولید ملی می زنند و چون به خلوت می روند آن کار دیگر می کنند؛ سیاه رویانی که شاید خمیرشان همچنان در کوره آن ور آبی ها نان می شود و مرامشان آجر کردن نان وطنی هاست.

سمیه حاجی احمدی_ خبرگزاری صدا و سیما_ قم